روزها در گذر زمان به محرم می رسند به ماهی متفاوت از همه ماههایی که هر سال تجربه کرده ایم و می کنیم. ماهی که دیرگاهی است دلها و ذهن های فراوانی را به خود مشغول داشته است و باعث آفرینش ها شده است
صد ها سال از آن واقعه عظیم می گذرد و میلیونها انسان دلبستگی خود به محرم را به شکل هایی متفاوت نشان داده اند محرم چون اقیانوسی عظیم سالهاست تلاطم می کند و ما بر کنار ایستادگان، قرنهاست به اندازه درک و معرفتمان محرم را می فهمیم . نمی توان انتظار داشت همگان تمامی حقیقت محرم را دریابند اما می‌توان این آرزو را داشت به روزی برسیم که بدانیم معنای محرم و کربلای حسین(ع) چیست و بدانیم این اقیانوس خروشان را اعماقی است که باید برای رسیدن به آن تلاش کرد. محرم اتفاقی نیست که با چشم روزمره آن را ببینیم، اتفاقی است شگرف که ما هنوز آن را نشناخته ایم و از محرم تنها تشنگی‌ها و گرمایش را می‌دانیم. حال آن که اندوه حسین(ع) و یارانش، تشنگی نبوده است هر چند تشنه بودن و جنگیدن سخت است اما حسین(ع) و یاران باوفایش بزرگتر از آن بودند که سر تسلیم در برابر تشنگی فرود آورند و از تشنگی بنالند. چگونه می‌توان حسین(ع) و یارانش را تنها در تشنگی دید و بر تشنگی آنها گریه کرد؟ حسین(ع) فراتر از همه تشنگی‌ها و عطش‌ها ایستاده. آنچه حسین(ع) را اندوهگین می‌کند، ذبح شرافت وکرامت انسانی است درمسلخ جهل وخودخواهی وانانیت .و حسین(ع) آن انسان آزاده‌ای است که همه انسان‌ها را در هر عصر و دوره‌ای به حریت وآزادگی فرا می‌خواند.
بی شک یکی از اعمالی که باعث تقرب به خداوند شده ودر روایات و سیره معصومین علیهم السلام بسیار بر آن تاکید شده است عزاداری بر اهل بیت (ع) مخصوصا سید و سالارشهیدان، ابا عبد الله الحسین علیه السلام می باشدکه دارای آثار و برکات بی شمار بوده و حضرات معصومین علیهم السلام،شیعیان را با گفتار و کردارخویش نسبت به برگزاری آن تشویق و ترغیب کرده و خود نیز پرچم دار و جلودار این حرکت دینی و سیاسی و اجتماعی بودند چرا که ایشان با تمام وجود به ارزش و اهمیت این امر واقف بوده و به ظرفیت های عظیم عزاداری به عنوان نماد مبارزه با ظلم و ستم ودین گرایی و کفر ستیزی آگاه بودند
.سنت عزاداری،با برخورداری از عشق و محبتی که از امام حسین (ع)در دلها بوده و هست، تبدیل به یک برنامه گسترده و مردمی و مقدس شده است و هرگز سستی و خاموشی ندارد و به برکت آن،اقشار بسیاری با امام حسین(ع)و دین و فرهنگ عاشورا آشنا می شوند
. عاشورا یک «ایست بزرگ» است، در برابر سیل بنیانکن جاهلیت در عصر تمدن، در برابر این سقوط ها و انحطاط ها، این الحادها و ضلالتها، این ستم ها و بیدادها، در برابر این بشریت فرو رفته در تباهی و این روزگار سراسر سیاهی، در برابر پذیرش ذلت و بندگی و وداع با عزت و آزادگی. هنگامی که می نگریم در «خطبه عاشورا» سخن از عدل می رود و از اینکه عدالت از میان رفته است. می فهمیم که ما نیز باید با دفاع از «عدالت» فلسفه عاشورا را زنده نگاه بداریم و با قیام برای عدالت از عاشورا دم بزنیم و خود را وارث عاشورا بدانیم...خیز و جامه نیلی کن روزگار ماتم شد
دور عاشقان آمد نوبت محرم شد
پای خون دل وا کن دست موج پیدا کن
رو به سوی دریا کن ساحلی فراهم شد
گریه کن گلاب افشان گل به خاک می افتد
باد مهرگان آمد قامت علی خم شد
لازم به ذکراست ؛ به گفته برخی از مورخان ،واقعه عاشورا در روز 21 مهر ماه اتفاق افتاده است وچون دهم محرم امسال در بیست و یکم مهرماه واقع شده است ،امسال ،سالی است که عزاداری برای امام حسین (ع) ،درست در روز شهادت حضرت ابا عبدا...الحسین (ع) برگزارمی شود
حدیث روز جمعه 16 مهر 1395
امام زین العابدین علیه السلام
«
أیُّما مُؤمِنٍ دَمِعَت عَیناهُ لِقَتلِ الحُسَینِ علیه السلام حَتّى تَسیلَ عَلى خَدِّهِ، بَوَّأهُ اللَّهُ بِها فی الجَنَّةِ غُرَفاً یَسکُنُها أحقاباً»«
هر مؤمنى که چشمانش براى کشته شدن حسین علیه السلام گریان شود به طورى که اشک بر گونه هایش سرازیر گردد، خداوند به سبب آن او را در غرفه هاى بهشتى جاى دهد که روزگاران درازى را در آنها به سر بَرَد»ثواب الأعمال : ص 108 ح 1؛ دانشنامه امام حسین علیه السلام: ج10، ص40
احادیثی از امام حسین علیه السلام :
هر یک از دو نفـرى که میان آنها نزاعى واقع شود و یکـى از آن دو رضایت دیگرى را بجـویـد ، سبقت گیـرنـده اهل بهشت خـواهـد بــود.
(کشف الغمة فی معرفة الائمه ج 2،ص 33)
بخشنده‌ترین مردم کسی است که به آنکه چشم امید به او نبسته، بخشش کند
.(
کشف الغمّة، ج2، ص30 ) عقل جز به پیروی از «حق» کمال نمی یابد آیا نمی بینید که به حق عمل نمی شود و از باطل نهی نمی شود؟(
اعلام الدین، ص 298)همانا مردمان بنده دنیایند و دین لقلقه زبان آنهاست و هر جا منافعشان [به وسیله دین ]بیشتر تأمین شود زبان مى چرخانند و چون به بلا آزموده شوند آنگاه دین داران اندکند
.(
تحف العقول/ 245)هر که خدا را ، آن‌گونه که سزاوار اوست ، بندگی کند ، خداوند بیش از آرزوها و کفایتش به او عطا کند
.(
بحار الأنوار، ج 68، ص 184)